Na vandaag is ons leven ineens niet meer hetzelfde. Dit is de dag van voor en na de diagnose.
De ochtend speelt als een film steeds weer af. Wakker worden in het WKZ, dan weer een paar echo's, een longfoto erachteraan en nog meer artsen met moeilijke namen die komen kijken.
Gek genoeg drong het toen nog steeds niet tot me door dat het wel eens menens kon zijn. Ik dacht heel naief dat ze in een kinderziekenhuis gewoon het zekere voor het onzekere nemen alvorens je weer naar huis mag.
Dan wordt je gehaald voor een gesprek met de artsen en voor je het weet hoor je woorden als tumor, kwaadaardig, chemo en meteen naar Amsterdam. Bij elk woord stort onze wereld steeds verder in. Deze 10 minuten hebben ons gelukkige leven verwoest. En Lizzie? Die zit 10 meter verderop gezellig kralen te rijgen met de speelzuster.
Een uur later zitten we in een ambulance richting AMC. De ambulancebroeder probeert een gezellig praatje te maken en ik hoor mezelf op de achtergrond meepraten. We komen na een hoop lange gangen de lift uit op de beruchte 8e verdieping van toren F, kinderoncologie. Dat is toch een chique woord voor kanker? Meer weet ik niet zo goed van deze dag, maar wel dat onze prinses doodziek is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten