1 januari - 2012..fasten you're seatbelts!

Wat zal het nieuwe jaar gaan brengen? Heel veel goeds waarschijnlijk gezien de hoeveelheid beste wensen die we de afgelopen weken ontvangen hebben.
Maar nu we in het nieuwe jaar zijn beland begint de stress toch ineens weer op te spelen.

Eerst was de jaarwisseling nog zo'n magisch moment.
2012 Wordt ons jaar, het jaar waarin Lizzie beter wordt etc.etc. Alle pechmomenten in december zijn nog te wijten aan het pechjaar 2011. Ziekenhuisopnames op 5 december, de kerstdagen én als klap op de vuurpijl Oud en Nieuw...ach kan er nog wel bij, straks in 2012 gaat het toch allemaal anders lopen.
Maar dan is er plotseling weer zo'n vervelend helder moment. Dan realiseer je je dat die kl*te ziekte echt geen oliebol eet en vervolgens de seconden aftelt naar het nieuwe jaar, dan een lawinepijl pakt en zichzelf opblaast. Was het maar waar.
Nee, het is maar gewoon iets tussen onze oren waar we ons weer krampachtig aan vasthouden. Een sprankje hoop.

Nu is het 1 januari en nu moet het dus gebeuren. Vanaf nu alleen nog maar goed nieuws dus. Ik ben alleen bang dat we het eerste slechte nieuws morgen al weer horen.
Lizzie ligt namelijk sinds oudjaarsdag weer op F8Noord. Ze kreeg afgelopen week toch koorts en dat betekent dat ze volgens het protocol aan de antibiotica moet voor 5 dagen.
I.v.m de geplande stamceloogsting dit keer niet in Harderwijk, maar in het AMC.
Nu zal de oogsting hoogstwaarschijnlijk uitgesteld worden omdat ze nog ziek is.
Ze heeft nog steeds koorts en blijft spugen. Gewoon heel lamlendig. Geen ideale omstandigheden om onder narcose een lieslijn te krijgen, denk ik.
Maar goed, ik heb nog geen oncoloog gezien dit weekend, dus we zullen morgen hopelijk meer horen. In ieder geval is er in het nieuwe jaar nog niks veranderd aan de onzekerheid en het eeuwige wachten.

Ik ben blij dat de feestdagen achter de rug zijn. Het zijn toch dagen met een emotionele lading waar ik niet zo goed raad mee weet. De jaarwisseling was nog het meest vreemd. We kregen gelukkig visite van lieve vrienden uit Leusden, dus we hadden wat afleiding.
Om half twaalf werd Lizzie wakker en ze wilde graag wakker blijven om naar het vuurwerk te kijken. Uiteindelijk hebben we met ons drieen het nieuwe jaar ingeluid.
Niks geen uitbundig, aangeschoten moment met veel mensen om je heen, aftellen en snel Abba aandrukken op de radio om vervolgens bij iedereen in de armen te vallen, daarna snel jas aan en met een glas champagne in je hand naar buiten....vuurwerk kijken en ruiken...
Nee, heel simpel Joost, Lizzie, ik en een infuuspaal tussen ons in, met een glaasje prosecco.
We hadden een prachtig uitzicht, dat wel, maar het klopte gewoon niet.
Later, het was een uur of twee, lag ik op mijn stretcher uit het raam te kijken. Ik vroeg me af waarom ik Oud en Nieuw toch altijd zo leuk vind. Nou, de gezelligheid, de vrije dag erna, het vuurwerk en altijd de hoop op een winnend staatslot. Dat gevoel van dat staatslot. Dat is een gevoel van gezonde spanning en fantaseren over wat te doen met een hoop poen.

Nu voel ik me heel anders. Ik heb heel lang na moeten denken om het gevoel te beschrijven. Ik denk dat het het meest in de buurt komt van mijn gevoel in een vliegtuig.
Ik stap er wel in, maar tijdens de vlucht ben ik bang. Continue. Soms ietsje minder, als de stewardessen bijvoorbeeld gezellig rondhuppelen met hun karretjes...dan zal het wel goed gaan denk ik dan. Maar zodra de lampjes van de seatbelts gaan branden terwijl we er nog lang niet zijn, of als ik een van de stewardessen bedenkelijk zie kijken, of als ik een medepassagier verdachte dingen zie doen, schiet de stress en angst weer naar level 1000.
Zo voel ik me ook nu, dag in, dag uit. Ik voel het midden in m'n borst. Daar zit het.
En daar komt bij dat het nu dus ook januari is. De maand van de scan, van einde protocol en de evaluatie daarvan. De maand waarin we hele spannende dingen gaan horen. Het komt zo dichtbij en ik weet niet of ik het wel wil wil horen. Of ik er wel klaar voor ben.

In ieder geval ik toch via deze weg alle lezers van dit blog een heel blij, liefdevol en gezond 2012 toewensen.
Iedereen bedankt voor alle lieve kaarten, berichtjes, whatsappjes, tweetjes, telefoontjes, cadeautjes en de vele gebrande kaarsjes! Ook namens Joost, Jalou en natuurlijk Lizzie. Zonder al deze geweldig lieve aandacht zouden we het nog een stuk zwaarder hebben. Het zijn elke dag weer mooie lichtpuntjes. Het is heel fijn om te weten dat er mensen met ons meeleven!