28 juni - Het klaart op

Maandenlang zaten we verstopt, diep onder de grond. Alles wat met ziekenhuis en ziek zijn te maken had, vermeden we. Nog iets verder de kop in 't zand.
En toen was het eindelijk tijd voor die nieuwe scan. Die scan die wel eens heel vervelend zou kunnen worden. De uitslag die we misschien wel helemaal niet wilden horen. We waren ons heel erg bewust dat het wel eens heel erg mis zou kunnen zijn, ondanks dat je dat aan Lizz nu absoluut niet merkt.
Afgelopen maandag zou de uitslag doorgebeld worden. We hadden beiden onze telefoon voor ons liggen, hopend dat die van de ander over zou gaan, zodat je hem zelf niet op hoefde te nemen.

Joost besloot te vertrekkken naar de speeltuin met Jalou, en ja hoor, natuurlijk werd ik toen gebeld. Gelukkig liet de oncoloog me niet lang in spanning, de scan zag er beter uit dan de vorige.
Huh? Wacht even...dit betekent dus positief nieuws? Wauw!
De viezigheid in de longen is verdwenen en zelfs de leasies(verdachte bolletjes) die links en rechts te zien waren zijn geresorbeerd, (mooie woorden gebruiken die radiologen toch!) met andere woorden, zijn opgenomen door het lichaam. Weg.
Er was alleen nog wel sprake van wat verdichtingen in de linker long. In de onder- en de bovenkwab. Hierover kon de oncoloog nog niet zoveel zeggen, ze moest de scan van Lizzie nog bespreken met de radioloog, en dat zou vandaag gebeuren.

Gisteren hadden we nog een afspraak met de oncoloog, want ze had Lizzie een tijd niet gezein en het was tijd voor een check up. Ik geloof dat ze best blij was om Lizzie zo te zien. Na al die keren slecht nieuws moet het heerlijk zijn om Lizz weer als een blij, genietend kind te zien.
De blijheid was alleen van korte duur, want helaas moest er tóch bloed geprikt worden. Dit viel even tegen voor Lizzie.
Gelukkig waren de tranen snel weg toen Lizz na de prik een zak chips mocht uitzoeken in het AH'tje.

Vanmiddag ben ik weer gebeld door de oncoloog. Ze hadden groot overleg gehad (alle behandelend arsten bij elkaar zoals oncoloog, radioloog, radiotherapeut, chirurgen etc) en waren tot de conclusie gekomen dat de laatste CT scan lastig te beoordelen blijft. In ieder geval ziet hij er beter uit dan de vorige scan, maar er blijven verdachte plekken. Toch.
Ja, ze was er niet heel duidelijk over, maar het komt erop neer dat de longen ondanks het opklarende beeld toch (nog)niet schoon zijn. Ze hebben nog hun vraagtekens bij een aantal plekjes die ze zien.
Het beste wat we nu kunnen doen is afwachten. Over 3 maanden wordt er weer een nieuwe CT scan gemaakt en we hopen dat ze dan nog schoner zijn. In ieder geval lijkt het de goede kant op te gaan, maar we moeten heel voorzichtig positief zijn.

Het is raar omdat we alijd dachten dat we een gat in de lucht zouden springen als we goed nieuws zouden krijgen. Dat gebeurde totaal niet. Onze kop kwam uit en zand en de zon scheen fel. We moesten waarschijnlijk wennen aan het licht in onze ogen. Het duurde een paar dagen tot het het tot ons doordrong. We kunnen nu in ieder geval iets geruster zijn, we hebben weer een paar maanden zonder medisch gedoe (nou ja, alleen nog een controle echo van de buik volgende week, want die waren ze vergeten te laten maken).
3 Maanden met daarin een zomervakantie. Lekker, we gaan ons vast goed vermaken. Aan Lizz zal het niet liggen, die heeft zin voor 10!