15 november - Goed gevoel

Gisteren was het weer zover. Lizz werd weer doorgelicht. Dit keer weer een CT scan en een echo van haar buik. De CT scan was iets anders deze keer. Hij werd gemaakt voor de bestralingen van volgende week. Voordat er bestraald kan worden moet er een scan gemaakt worden om zo precies de hoeveelheid straling en het te bestralen gebied te bepalen. Hier hebben ze een aantal dagen voor nodig.
Waar ook naar gekeken wordt op de scan is of de kanker weer is uitgegroeid tot kleine tumoren. Stel dat deze zichtbaar worden kunnen ze deze plekken gaan boosten. Een extra dot straling op die plekken zou ervoor kunnen zorgen dat ze weer verdwijnen.

Normaal gesproken kan Lizz prima een onder het CT apparaat, maar op een of andere manier was er besloten dat dit onder narcose moest. Nadat wij hadden uitgelegd dat Lizzie heel goed zonder narcose onder de CT scan kon, werd besloten dat we dat konden proberen maar dat het anesthesieteam wel klaar zou staan voor het geval dat. Toen Lizzie de ruimte met de scan binnenkwam schrok ze toch weer van alle toeters en bellen die de anesthesie had meegenomen, dat ze er toch zelf voor koos om te gaan slapen. Prima.
Voordeel van het slapen was dat ze nu meteen bloed af konden nemen en de neupogenprik vast konden geven. Scheelde weer een bezoek aan het lab voor de vingerprik én de vervelende prik in haar been.

het uitslapen gebeurde op een voor ons nieuwe plek in het ziekenhuis. het zogenaamde dagcentrum. een klein ziekenhuisje binnen het enorme AMC, waar kleine operaties worden uitgevoerd.
We raakten hier aan de praat met een moeder naast ons. Bij haar dochter was net de porthacath verwijderd. Ook een Wilmstumor. Zo hé, als dat geen goed voorteken is!
Toen we de zaal verlieten werd ik nog door een andere moeder aangehouden. Ook haar kindje was net verlost van de pac en ze drukte me op het hart dat het met ons ook vast goed zou komen.
Nou als dat zou kunnen! Wat een prettig deel van het AMC is dit! Waarom zijn we hier niet eerder geweest? Hier hangt die positieve fibe!

Enfin, er moest ook nog een echo gemaakt worden van Lizz haar buik. Ook weer een vreselijk spannend moment, want je kijkt mee. En stel je voor dat ze wat vinden!
Ik kijk niet naar het scherm, maar alleen maar naar de blik van de artsen. Gelukkig konden beide artsen geen afwijkingen ontdekken. Pfiieeeuuuww! Nog geen officiële uitslag, maar wel een hele goede voorlopige!

's Middags toen ik met Jalou boodschappen deed bedacht ik me ineens dat ik de parkeerschijf vergeten was. Toch al drie kwartier verder. Snel terug naar de auto en gelukkig geen bon. 4 Auto's verderop stond een agent bekeuringen te schrijven. Ik was precies op tijd. Yes! De positieve trend zet door!!!

Nu is het dus afwachten hoe de CT scan eruit ziet. Ik heb er een goed gevoel over. We hebben morgen een belafspraak met de oncoloog en dan zullen we het wel te horen krijgen. Als het heel erg mis zou zijn had ze vast vandaag wel gebeld.
Hopelijk hebben we het dieptepunt nu achter ons gelaten en zijn we op de goede weg terug! (wel even afkloppen natuurlijk!)