7 maart - Reïnfusie

Afgelopen maandag heeft Lizzie haar Hoge Dosis zakje chemo gekregen. De bom. Vreemd dat zo'n klein zakje met ongeveer 110 ml inhoud zo'n denderend effect kan geven.  Lizzie voelde zich op dat moment nog best goed. Ze was lekker in de speelkamer, de hele middag op de Wii gespeeld.

Achteraf hoorden we dat ze niet de oorspronkelijke hoeveelheid chemo heeft gekregen. 2/3 Van de geplande hoeveelheid. Dit omdat bleek dat de nierfunctie van de overgebleven nier nog maar op 60% zat. De volledige dosis chemo zou dus teveel schade aanrichten met als risico een volledig niet meer functionerende nier.

Dinsdag een rustdag. De dag dat de chemo haar lijfje weer verlaat. Het grootste gedeelte van de dag was ze nog op de been en in de speelkamer te vinden. We mochten nog even naar buiten en hebben stiekem krokusjes geplukt in het zonnetje.  Later op de dag begon de misselijkheid toch de overhand te krijgen en werd ze steeds beroerder.
Doordat de chemo het hele spijsverteringskanaal kapot maakt (lees: blaren van mond tot kont) is besloten om vroegtijdig over te gaan op voeding via het infuus. De sondevoeding wordt op een heel laag standje (5ml per uur) gezet, zodat er de komende tijd toch nog iets van eten in de maag en darmen komt.
Dat maakt alleen het overgeven lastig. Lizzie heeft continue het gevoel dat ze moet spugen, alleen is er nauwelijks maaginhoud. Afgelopen nacht heeft ze tijden rechtop gezeten met een bakje onder haar kin, wachtend tot er iets kwam. Uiteindelijk viel ze in slaap met het spuugbakje stevig in haar armpjes geklemd.

Vandaag een soort van speciale dag. De reïnfusie van de stamcellen. Lizzie werd al weer heel beroerd wakker. Na de eerste keer overgeven voelde ze zich weer wat beter en wilde ze wel even tutten. Lekker luchtje, nagels lakken, armbandjes om. Ze zag er weer spik en span uit.
Om half twaalf kwamen de ontdooide zakjes stamcellen. Het terugplaatsen stelt niet zoveel voor. Er wordt een zakje aan de infuuspaal gehangen en dat loopt binnen een paar minuten in. Er zijn 6 zakjes waarvan ze er vandaag 3 krijgt en morgen de andere 3.

Een van de 6 zakjes stamcellen.

Een hele vervelende bijkomstigheid van teruggeplaatste stamcellen is de lucht. De stamcellen worden met een bepaald goedje ingevroren en bewaard, en als je ze ontdooid komt er een vreselijke lucht vrij. Het is een lucht sterker als uien en knoflook. Ik vind het naar een vieze variant van Roosvicee ruiken, maar dan dus 1000 maal sterker. Lizzie zal deze lucht nog een paar dagen uitscheiden.
Zelf heeft ze meer last van de smaak, want waarschijnlijk smaakt het net zo vies als dat het ruikt. Het gevolg is nog meer spugen.

Op dit moment ligt ze even tv te kijken en oogt ze redelijk rustig. We hopen dat stamcellen snel hun weg naar het beenmerg vinden en daar gaan zorgen voor 'nieuw leven'.