21 april - Het eerste gevecht tegen de draak

Lizzie heeft een slechte nacht gehad. Gisteravond kronkelde ze alweer van de pijn en ze lag de hele nacht te kreunen. Oh wat is dit toch zielig voor die kleine meid!

Vandaag gaan ze al starten met de chemo. Om 11 uur, na de visites van de artsen zal ze aan de beurt zijn.
Nu moeten we Lizzie nog gaan vertellen wat er gaat gebeuren. En hoe ga je een meisje van 4 vertellen dat ze doodziek is, dat ze zeer agressieve troep in haar lichaampje krijgt en vervolgens zieker gaat worden en dan ook nog eens haar mooie blonde lokken gaat verliezen?
Maar Lizzie weet al heel veel. Haar klasgenootje heeft helaas leukemie en op school heeft Lizzie al eens een film gezien waarin Paultje een draakje in zijn buik heeft. Nu heeft Lizzie ook een draakje in haar buik. Ze kijkt ons serieus aan en zegt dat dat niet kan, geen echte in ieder geval. Een netalsof draakje...toch? Ja, een draakje waartegen ze gaat vechten. Dan moet ze wel een paar keer een vervelende prik in haar hand en ze zal ook net als haar klasgenootje straks geen haartjes meer hebben.  We zullen leuke sjaaltjes en petjes en hoedjes voor haar gaan zoeken. Lizz blijft een meisje-meisje dus dat lijkt haar wel wat. Ze zal een stoere prinses moeten zijn die het draakje gaat verslaan. Ook dat lijkt haar wel wat.

De pedagogisch medewerker komt met 2 speciale 'hoelegjejekinduitdathetkankerheeft'- boekjes en Lizz krijgt een kanjerketting. Alle kinderen op deze afdeling krijgen een lege kralenketting en bij elke behandeling, chemo, vervelende dag, etc, krijgen ze een bijpassende kraal. Zo kunnen ze het hele proces later stap voor stap nog eens doornemen of aan anderen vertellen. Lizz had er niet echt veel zin in, de spanning was om te snijden en dat voelde zij natuurlijk haarfijn aan.

Rond een uur of twaalf was het zover. Lizzie bij mama op schoot, papa ernaast, pedagogisch medewerker bij haar voetjes, een zuster en 2 artsen en dat allemaal in een kamertje van 4 bij 2.
De dokter kijkt naar haar handje en zal tot 3 tellen als de prik gaat komen. Als de prik komt mag ze heel hard schreeuwen en huilen, als ze haar handje maar stil houdt. En wat een superkanjer is dat zeg! Huilen deed ze, maar dat handje bleef stil! Ik kon alleen maar naar buiten staren en heel hard op mijn lippen bijten.
3 Grote spuiten met chemische troep gaan dat kleine handje in. Nu is het echt, nu zal ze waarschijnlijk alleen maar zieker gaan worden. O nee...stom, ze gaat natuurlijk hierdoor beter worden...
Het is heel moeilijk om uit te leggen wat er door je heen gaat als je dochter haar eerste chemokuur krijgt. Eigenlijk moet je blij zijn dat ze gaat genezen, maar je bent zo vreselijk bang voor wat er gaat komen.Heel erg moeilijk, zwaar, niet te bevatten...etc.

We nemen haar weer mee, leggen haar op haar bedje, zetten haar favoriete K3 show aan en proberen haar te verwennen. Na een tijdje wil ze wel weer wat doen. Wij hebben net een gesprek gehad met de diëtiste en vervolgens een lang gesprek met de behandelend zuster. Wij willen ook wel even weg.
We mogen gelukkig even van de afdeling af en besluiten wat lekkers te gaan halen bij de Albert Heijn. Ja, je leest het goed, ze hebben hier een AH! En een reisbureau, en een boekhandel en een bank. Alleen een beetje jammer dat ze geen McDonalds hebben...
Lizzie mag alles pakken wat haar lekker lijkt. De diëtiste heeft namelijk gezegd dat ze op een calorierijk dieet moet. Dus als onze prinses chips wil bij het ontbijt moeten we dat zeker stimuleren. En als ze de hele dag om bifiworstjes vraagt is dat beter dan een appel. Dus we gaan straks aan de volle melk, roomboter en blokken kaas en worst. Ben benieuwd hoe Jalou er over een paar maanden uitziet... die zegt namelijk nooit ergens nee tegen.

Weer terug op de afdeling stort de prinses in. Haar eerste gevecht tegen haar draakje sloopt haar nu al. Ze valt meteen in slaap maar we zien aan haar dat ze niet lekker is. Als ze weer wakker wordt klaagt ze over veel pijn en grijpt ook steeds naar 'de vervelende plek in haar buik'. Het lijkt alsof de tumor weer flink actief is. De zuster komt nog even langs en constateert weer koorts. Het is dus nog maar de vraag of we morgen naar huis mogen.