Eindelijk een nachtje doorgeslapen. Althans, ik. Joost logeerde bij Lizzie op de kamer en ze was eerst aan het woelen, werd toen onrustig en niet veel later paniekerig. Niet veel geslapen dus. Maar het is gelukkig zaterdag en we kunnen lekker uitslapen, eindelijk weer even het gezin bij elkaar!
Het is even zoeken, maar eindelijk de tube zonnebrand met factor 50 gevonden. Deze lag nog ergens te wachten in een koffer om weer mee op vakantie te gaan in de maanden juni/juli/augustus. Maar het is gewoon april en de zon schijnt er lekker op los. We lezen in ons 'Uwkindheeftkanker-handboek' dat zonnebaden uit den boze is en als ze dan toch naar buiten wil er goed gesmeerd moet worden. Lizz denkt meteen dat het hoogzomer is en begint al over Mallorca. Ik durf het nog niet hardop te zeggen, maar weet dat we waarschijnlijk niet verder dan Zeeland gaan komen dit jaar.
Naarmate de dag vordert, komen er steeds meer zorgen. We hebben er pas 500 ml inzitten en bij elkaar nog geen halve boterham. Heel stoer vraagt ze of ze wat lekkers uit de la mag pakken en komt dan terug met een zak chips. Ze maakt hem open, pakt een chipje kijkt ernaar en stopt hem vervolgens weer terug. Shit! Ook die stroopwafel ligt er nog.
We besluiten het ziekenhuis te bellen en ze vertellen ons dat ze zich over het drinken nog geen zorgen maken, maar dat als ze echt niet wil eten we morgen weer moeten bellen.
Dan maar een ijsje eten in het dorp. Ze besteld zowaar een Magnum. "Tuurlijk schat! Zoek maar uit wat je lekker vindt...Nee, Jalou jij niet....jij krijgt een Raketje..."
Terwijl Lizz aan het likken is grijpt ze steeds vaker naar haar keel. Ze heeft pijn. Ook de binnenkant van haar mond doet zeer. Ik had het niet meer verwacht, maar de bijwerkingen van de chemo komen dus toch. Ik leg haar uit dat dat de riddertjes zijn die aan het vechten zijn met het draakje. Maar ik vraag af of ze dit nou echt begrijpt.
's Avonds als we beneden zitten horen we haar hard kreunen en huilen. Ze heeft echt vreselijke pijn in haar keel, zelfs een slokje water kan ze niet verdragen. Jongens, dit is pas chemo 1!!! Hoeveel moet ze er nog krijgen en wat moet ze allemaal nog ondergaan? We zijn wederom lamgeslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten