Zo. De batterij is weer opgeladen. Na twee heerlijke weekenden zijn we gebruind, ontspannen en weer wat meer energiek. Vooral de prinses. Ze lacht, speelt, rent, fietst, zingt en danst. Heerlijk.
Afgelopen weekend zijn we toch nog maar even naar Zeeland gegaan. We wilden nog even genieten van de laatste zonnestralen en onze trouwe vriend Pablo een dikke knuffel geven. En genoten hebben we! Niet alleen van het mooie weer en lieve vrienden, maar ook van onze vrolijke dochters. Alleen het kale koppie en de sonde herinnerden ons aan de werkelijkheid.
De prachtige dagen van afgelopen week zorgden ervoor dat we onze kop nog dieper in het Scheveningse/Zeeuwse zand staken. Simpel genieten van het hier en nu, en vooral nog even niet denken aan de komende poli afspraak van woensdag.
Maar helaas is het nu tijd om al het zand uit onze schoenen, koffer, broekspijpen, rompers, auto en ons haar te kloppen. Onze koppen moeten weer uit het zand. Back to reality.
Het wordt tijd om ons voor te bereiden op woensdag. Een beetje gaan bedenken wat we kunnen gaan horen, en wat voor vragen dat zou kunnen opleveren. Wat is de uitslag van de CT-scan. Zijn de uitzaaiingen nu eindelijk kleiner geworden? En zo niet, wat zijn dan de plannen? Gaat de operatie door, en zo ja, volgende week al?
Gelukkig gaat onze steun en toeverlaat tijdens deze gesprekken, schoonzus Ingrid, met ons mee.
Fijn om een paar extra oren, notulist, kritische vragensteller, tissue-aangeefster, Lizzie-afleidster en vooral een lief familielid bij je te hebben tijdens zulke gesprekken.
Woensdag dus. Weer een spannende dag. Eerst om half twee bloedprikken, om te kijken of ze al uit aplasie is. Dan om half drie de afspraak met de oncoloog. Nu hopelijk eens met goed nieuws!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten