17 juni - Storm in een glas water

Snotterend hang ik boven de IPad. Het moet toch maar even gebeuren, want ik begrijp dat mensen ongerust beginnen te worden als het een tijdje stil is op onze blog.
Maar wees niet ongerust, deze familie heeft alleen maar een snotneus-zerekeel-en algehele lamlendigheidsvirus op visite. Een paar maanden geleden riep je dan gewoon nog dat je ziek was, maar nu vind ik dat een lastige. Je hebt ziek en ziek. Ziek zijn in gradaties dus. Of in cijfers. Hoe hoger je cijfer hoe zieker je bent. Maar ja, dan is de verhouding ook weer zoek. Ik een 6, want echt top voel ik me niet, en Lizz dan een 9? Dat ligt wel heel dicht bij elkaar..mmm..nee. Ik geloof dat ik er niet uitkom, en dat hoeft gelukkig ook niet.

Enfin, we zijn dus sinds woensdag weer thuis. Na een lange onduidelijkheid omtrent een longfoto althans. Een foto die gemaakt was zonder dat we daarvan op de hoogte gesteld waren. Ja, en dan wil je toch weten waarom, en ook niet onbelangrijk...wat er wel of niet op te zien was.
Na veel gevraag mochten we langs bij de radiotherapeut die de foto genomen had. Ze vertelde dat deze nodig was om de apparatuur goed te kunnen afstellen. Joost mocht de foto gerust even bekijken als dat hem gerust zou stellen. Tjsa, en als je dan allemaal vlekken ziet die er niet horen ga je toch denken..
Dus weer contact met oncoloog. Deze vond dat de radioloog er maar naar moest kijken. Dusss..zo'n uur later hoorden we dat er niets aan de hand was. Doordat Lizz onder narcose op de foto ging, en dus aan de beademing lag, zagen haar longen er anders uit dan bij een normale ademhaling, een beetje in elkaar gedeukt.
'Storm in een glas water', volgens de zaalarts die de boodschap kwam brengen.
Nou dat maken we zelf nog wel uit. Wij waren echt doodongerust!

Verder gaat het weer de goede kant op met de prinses. Ze heeft nog pijn in haar nek en op haar borst. Logisch, want daar zit natuurlijk ineens een apparaat met een slangetje onder.
We bereiden ons mentaal maar vast voor op de volgende 2 weken radiotherapie, deze zullen wel pittig worden.
Lizz en ik zullen in eerste instantie in het Ronald Mac Donaldhuis gaan logeren. Dit scheelt een hoop reis-,file- en vroeg opstaan(lees ochtendhumeur)-gezeur. We moeten ons namelijk elke ochtend om 8.00u sharp melden. Jippie!